Tuesday, March 10, 2009

Satu cerita di Unit KAunseling

Hahahaa...ketawa dan terus ketawa.
Pagi tadi saya gi unit kaunseling (dalam pukul 11.30am) ...nak sahkan sijil untuk dihantar ke UPSI. Di sini la bermulanya segala cerita...masuk je unit kaunseling (kawan saya kata "UK"...ingatkan United Kingdom ke ape...) dengan harapan Kak Fauziah, seorang Pegawai Kaunseling yang akan sahkan sijil saya tu...dengan selamba je la tanya terus kat Kak Ogy tanpa kisah sangat pun kat lelaki yang duduk kat depan dia.
hehehe...lelaki tu tanya camni..." Ye, nak ape?"... lembutnye suara abang ni...hahaha.
Masih lagi tak peduli kat dia, saya terus je cakap dengan kak Ogy nak sahkan sijil. Tapi yang tak puas hatinye...dia suruh pula lelaki yang tegur tadi tolong sahkan untuk saya coz dia busy la konon sedangkan lelaki tu tak buat ape2 pun. Suka la dia nia...gelakkan orang la tu. Agaknye dalam hati dia kata "padan muka kau...sombong sangat dengan aku...tengok last2 aku juga yang sahkan sijil kau ni"...hahaha. Mana la tau kan dia kata camtu.
lelaki ni pula boleh tanya saya sejuk ke tak...dalam kepala memang tak dapat nak fikir apa la...ingat takut pejabat pos tutup je. Lepas tu bila otak ni dah stabil sikit, baru terfikir.."dia ni tanya pasal bilik dia sejuk ke apa?" Memang betul la tak faham apa yang dia ni tanya sebenarnya. Ye la bilik dia pasang air cond mana tak sejuk. Saya pula main jawab la..."tak sejuk pun. Kan panas kat luar tu"...hahaha...padan muka dia. Tak tengok ke orang tengah tutup payung tadi masa nak masuk pejabat. loyar buruk betul la mamat ni.
hehehe...rupa2nye..dia nak tau la kot kenapa dia rasa sejuk...orang lain tak rasa pula. Dia kata agaknye nak demam kot...saya mengiyakan je la...tak tau pun dia nak demam ke apa kan...bukannye saya doktor.
Yang rasa lucunya tu, dah cakap dah saya ni final year...balik2 dia tanya lagi "dulu study USM ke". Saya pula banyak kali la kena ulang kat dia saya final sem dah. Lagi satu...sedangkan dia tengah sahkan sijil dan kad penganalan saya...masih lagi tanya kalau kena hantar kat Sabah dan Sarawak camne...tak risau ke...? Hello...saya orang Sarawak, jadi tak kisah la nak hantar gi Sarawak kan...bukannyer macam orang Semenanjung yang takut sangat nak gi Sarawak.
Hahaha...tak kena lagi soalan dia. Bab yang paling sentap...siap dia tanya lagi..."suami tak marah ke kalau kena hantar kat Semenanjung"..."Suami tak marah ke duduk jauh2 ni"...hahaha...agak2 la kalau nak tanya soalan cam tu kan. Saya belum kahwin lagi dah kena cop status "married" oleh mamat sorang ni. Lepas bagi soalan sentap tu baru la dia tanya soalan cepumas pula..." Awak dah kahwin ke...?" Agak2 apa saya kena jawab dengan dia ni. Dah orang kata belum kahwin lagi...dia boleh lagi tanya soalan macam ni. Menangis...menangis.
Agaknye lepas tu dia nak cover malu kot coz selalu je tersalah tanya...lepas tu kenakan dia balik...saya tanya la kat dia..."Muka saya ni macam orang yang dah kahwin ke..?dia cakap la camni "Ye la, mana tau kan...baru lepas kahwin ke...muka berseri-seri je..." eeeiiii...ingat muka orang yang baru lepas kahwin je ke yang ada seri...hahaha...padan muka ta malu.
Lagi satu kan...agaknye macam mana la orang tengok muka saya ni...saya lahir kat Sarawak. Mak ngan ayah semua orang Sarawak...saya ni Pure Bidayuh Lady tapi orang selalu je ingat saya ni orang semenanjung. Kalau terkeluar longhat utara...orang selalu kata saya orang Kedah atau Penang...tapi kalau betul2 cakap malaya...orang ingat otang KL atau Johor la pula.
Tadi pun rasanya mamat ni tersalah tafsir kot bila dia tanya tak kisah ke kalau kena hantar gi Sabah Sarawak. Hahaha...lupa pula nak bagitau nama mamat ni...nama dia "*****Anwar****" hehehe...tak boleh bagitau habis...kang dia malu pula.
Tapi kalau kes ni kira boleh tahan lagi. Kalau sampai bab2 puasa tu yang tak suka tu. Susah sangat nak makan...macam pesalah penjara jer...selalu je diperhatikan. .padahal saya bukannye puasa pun. I'm a catholic. Tapi setiap kali puasa, keadaannye tetap je sama walaupun orang tu dah biasa tengok saya makan. Hhhmmmm....susah.
Kalau makan kat kedai cina pula...ada yang tanya boleh campur b*** ke tak. Yang tu senang cerita la cikit. Yang parah nye kalau mereka cakap cina...tak tahan...muka saya rasanye langsung takde muka cina. Apalah nasib...Beginilah kisah seorang anak perantau...huahuaua

1 comment:

  1. hahahaha...amai ga mamat unit kaunseling nya...ngaga lawak amai...memang sah iya iya baka ka demam wai...nyu lain utai ditanya iya nya..hihihihi..

    ReplyDelete